Jadąc drogą N18 między Limerick a Ennis, w pobliżu lotniska Shannon, w odległości około 12 km od Limerick znajduje się zamek i skansen Bunratty.Zamek Bunratty jest jednym z lepiej zachowanych w Irlandii. Klasyczna mieszkalna wieża wspaniale oddaje warunki w jakich mieszkali jej dawni użytkownicy. Zgromadzone wyposażenie pokazuje jak wyglądały realia średniowiecznego życia, a organizowane w ciągu całego roku bankiety średniowieczne są wspaniałą okazją do poznania przeszłości przy znakomitym jedzeniu, muzyce średniowiecznej i tańcach tradycyjnych.
Miejsce to zasiedlili już wikingowie w 970 roku tworząc tutaj ośrodek handlowy będący wysunięta placówką głównej osady wikingów na tym terenie jakim był Limerick. Zamek w obecnej formie jest czwartą wersją budowli warownej na tym miejscu. Pierwszy został zbudowany przez Roberta de Muscegros, Normana, który około 1250 roku zbudował ziemno-drewnianą fortecę. Kamienny zamek zbudował Thomas de Clare, a o randze Bunratty świadczy w owym czasie fakt, iż posiadało aż tysiąc mieszkańców. W XIV wieku zamek i miasteczko uległy zniszczeniu w wyniku walk prowadzonych z angielskimi najeźdźcami. W XV wieku zamek odbudował Sioda MacNamara i jego obecny stan, datowany na 1425 rok pozostał w zasadzie niezmieniony. Pod koniec XIV wieku zamek przeszedł w ręce klanu O’Brien, którzy w wieku XVI uznali zwierzchnictwo królów angielskich.
W czasach pacyfikacji Irlandii przez Cromwella, ród O’Brienów został wypędzony z Bunratty i nigdy tu nie powrócił. Ostatnim rodem posiadającym Bunratty była rodzina Studdart, która ostatecznie opuściła zamek w 1804 roku i przeniosła się do wygodniejszej rezydencji Bunratty House obecnie znajdującej się na terenie skansenu. Zamczysko popadło w ruinę, z której zaczął się podnosić dzięki uporowi Lorda Gort. Renowację prowadzoną od lat zakończono pod koniec lat ’50 a zamek zwiedzającym udostępniono go w 1960 roku.
Zamek jest wspaniałym przykładem wieży mieszkalnej, typowej dla budownictwa normańskiego. Dolna kondygnacja, przyziemie, była wykorzystywane jako magazyny oraz stajnie, pierwsza kondygnacja z dominującą główną salą to pomieszczenie dla żołnierzy oraz ludzi zamkowych, obecnie to właśnie w nim urządzane są bankiety. Przylega do niego mały pokój dowódcy straży. Na drugiej kondygnacji znajduje się główna sala, zwana tronową lub wielką, to w niej przyjmowano oficjalnych gości, tutaj odbywały się uczty, tron i bogaty wytruj na ścianach miały podkreślać pozycję właściciela. Przylegająca do sali tronowej mała kuchnia daje wyobrażenie jak funkcjonował zamek podczas biesiad. Interesujące są wykorzystywane jako naczynia skorupy żółwi. Na trzecim poziomie znajdowały się osobiste pomieszczenia pana, sypialnia z pięknie rzeźbionym łożem, apartament prywatny z dębowymi zdobieniami i stołem pochodzącym ponoć z jednego z rozbitych hiszpańskich okrętów Wielkiej Armady. Dopełnieniem jest osobista kaplica. W zamku jest więcej pomieszczeń, w tym kaplica ogólna jak i pomieszczenie dla księdza. Zwieńczeniem zamku jest wyjście na blanki obronne, z których roztacza się ładna panorama na okoliczne równiny.
